Strona poswięcona Piłce ręcznej
Piłka ręczna – zespołowa dyscyplina sportu, uprawiana na całym świecie – zarówno przez kobiety, jak i przez mężczyzn – w której biorą udział dwie drużyny po 7 zawodników każda. Celem gry jest zdobycie jak największej liczby bramek. Piłka może być rzucana, popychana, łapana, uderzana i zatrzymywana.
Klub Sportowy Piłki Ręcznej Azoty-Puławy – polski męski klub piłki ręcznej, powstały w 1975 jako sekcja Wisły Puławy, od 2003 działający jako oddzielny podmiot. W latach 2003–2006 nosił nazwę Wisła-Azoty Puławy. Od sezonu 2005/2006 występuje nieprzerwanie w Superlidze
Źródeł piłki ręcznej należy szukać w dalekiej przeszłości. Gry takie jak: urania w starożytnej Grecji, herpastum w starożytnym Rzymie czy fangballspiel w średniowiecznych Niemczech, były zbliżone do współczesnej piłki ręcznej. Są także świadectwa istnienia zbliżonych gier w średniowieczu: we Francji oraz pośród grenlandzkich Inuitów. W XIX wieku, istniały również podobne gry: haandbold w Danii, hazena w Czechach i na Słowacji, gandbol na Ukrainie, torball w Niemczech i lokalne wersje w Irlandii i Urugwaju. Współczesna piłka ręczna uformowała się pod koniec XIX wieku w północnej Europie, głównie w Danii, Niemczech, Norwegii i Szwecji. Duńczyk Holger Nielsen spisał pierwsze zasady i reguły nowoczesnej piłki ręcznej (håndbold) w 1898 roku (opublikował je w roku 1906) – m.in. 3 sekundy na przetrzymanie piłki czy zakaz biegania z piłką. Kolejny zbiór zasad gry został opublikowany 29 października 1917 roku przez Maxa Heisera. W jego założeniu miała to być gra dla kobiet, bardziej dla nich przyjazna niż nowo powstała wówczas „męska” piłka nożna. Datę tę przyjmuje się za narodziny piłki ręcznej. W roku 1919 zasady gry zostały rozwinięte przez Carla Schelenza, który wprowadził przepisy uatrakcyjniające tę dyscyplinę dla mężczyzn. Pierwszy mecz międzypaństwowy rozegrano 13 września 1925 roku w Halle: Niemcy – Austria 6:3. Podczas igrzysk olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku, powstała pierwsza Międzynarodowa Federacja Amatorskiej Piłki Ręcznej (IAHF). Pierwsze mistrzostwa świata drużyn męskich 7- (tzw. wersja duńska) i 11-osobowych (tzw. wersja niemiecka) rozegrano w 1938 roku w Niemczech. W obu kategoriach zwyciężyli gospodarze. Mistrzostwa świata kobiet rozgrywane są natomiast od 1957 roku. Przez kilkanaście lat obie formy piłki ręcznej istniały obok siebie, jednak gra z udziałem 11 zawodników stopniowo zanikała, a dzisiejsza wersja rozgrywana przez 7 graczy stawała się coraz bardziej popularna. Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku, na życzenie Adolfa Hitlera, przeprowadzono po raz pierwszy i jedyny zawody piłki ręcznej na stadionie otwartym. Rozgrywane one były na zewnątrz, na boisku o wymiarach 90-100 × 55-65 metrów, ta odmiana piłki ręcznej nosiła nazwę Feldhandball. Ostatni mecz reprezentacji Niemiec zgromadził 100 tys. widzów, co jest do dzisiaj rekordem frekwencji na meczu piłki ręcznej. Ostatnie mistrzostwa w Feldhandballu odbyły się w roku 1976. Mecz Polska – Islandia, Letnie Igrzyska Olimpijskie 2008 w Pekinie W Polsce piłkę ręczną (w 11-osobowej wersji niemieckiej) zaczęli po raz pierwszy uprawiać w 1917 legioniści I i III Brygady Legionów Polskich, internowani po kryzysie przysięgowym (1917) w obozie internowania w Szczypiornie pod Kaliszem (od 1976 dzielnica Kalisza); stąd pochodzi nazwa szczypiorniak[1] (nazwa ta jest rzadziej stosowana do obecnej wersji 7-osobowej). Szeroko rozpowszechniona wersja wydarzeń mówi, że legioniści nauczyli się w nią grać od niemieckich wartowników, lecz we wspomnieniach internowanych legionistów nie ma na nią dowodów, można za to przeczytać, że „leguny wykombinowali nową grę”. Ponieważ piłka ręczna pojawiła się na przełomie XIX i XX w. w Niemczech i w Danii możliwe jest, że któryś z legionistów podpatrzył ją właśnie tam. We wspomnieniach pojawia się postać majora Stanisława Grzmota-Skotnickiego, który miał zainicjować grę w piłkę ręczną w Szczypiornie, a także postać kaprala Antoniego Jarząbka. Później w szczypiorniaka grali również żołnierze kaliskiego I Batalionu Pogranicznego, którzy w 1918 zajęli obóz w Szczypiornie i następnie w nim stacjonowali[1][2]. Za datę narodzin piłki ręcznej w Polsce uznaje się rok 1918. Od 1928 reprezentantem polskiej piłki ręcznej jest Związek Piłki Ręcznej w Polsce. W 1946 powołano International Handball Federation (IHF), która kieruje obecnie rozwojem dyscypliny. Piłka ręczna (7-osobowa) powróciła do programu podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium (1972), kobiety biorą udział w igrzyskach olimpijskich od 1976. Według danych IHF z grudnia 2006 zrzesza ona 159 federacji krajowych reprezentujących 1 130 000 zespołów i 31 milionów graczy, trenerów, działaczy sportowych i sędziów.
Kocham piłkę ręczną
ale jestem kozakiem

Tu podaj tekst alternatywny